Het fotograferen is bij mij begonnen ronde mid-jaren 80. Ik zat toen nog op school en fietste elke dan van mijn geboorte dorp Stiens naar mijn studie stad Leeuwarden. Daarbij passeerde ik de militaire vliegveld. 

Ik ben toen gefascineerd geraakt door de mensen die daar foto's aan het maken waren van deze vliegtuigen en besmet geraakt met het spotters virus. Nu nog altijd kan ik het niet laten om wanneer ik in de buurt van vliegbasis Leeuwarden ben, even fotos te gaan maken. In die tijd was natuurlijk niets nog digitaal, dus alles moest vast gelegd worden op fotorolletjes. Ook de camera instellingen moesten natuurlijk nog met de hand ingesteld worden. Niets even kijken naar het resultaat, nee achteraf maar kijken en hopen dat je het een beetje goed had gedaan....goeie oude tijd :-)

In 2008 heb ik dan de stoute schoenen aangetrokken en een nieuwe digitale spiegelreflex camera aangeschaft. Wat een luxe zeg, om meteen te kunnen zien hoe de beelden eruit zien. Naast het vastleggen van mijn opgroeiende gezin, was mijn interesse snel weer terug bij het vastleggen van music bands en andere live acts. Maar na een aantal jaren hiermee bezig te zijn geweest begon mijn interesse te verschuiven naar het vastleggen van personen. Om eens  wat wegwijs te worden in deze manier van fotograferen heb ik toen een workshop "model en portret fotografie" gevolgd in Rotterdam.  

Naast het fotograferen van vliegtuigen, had ik in die periode nog een hobby, namelijk het fotograferen van heavymetal bands. Ik bezocht regelmatig live concerten met als doel de idolen ook vast te leggen op camera.

Natuurlijk kon je net als nu niet even binnenlopen met een spiegelreflex camera en gaan fotograferen. Nee in die tijd moet je een klein pocket cameraatje zien binnen te smokkelen. ik herinner me dat ik dat meestal liet doen door 1 van de dames uit onze vriendengroep aangezien de dames toen meestal niet werden gefouilleerd. Eenmaal binnen werd dat de camera terug bezorgd en kon ik aan de slag.

Hieronder zie je een foto die ik destijds met een pocket camera met rolletjes heb genomen. Zeg nu zelf, kan best wel toch. 

In 2010 was het moment aangebroken om serieus eens met model fotografie bezig te gaan. Samen met een andere fotograaf ben ik toen opzoek gegaan naar een studio ruimte om met deze vorm van fotografie aan de slag te gaan. Via de gemeente hebben we toen een schoollokaal in Borsele kunnen omtoveren in een mooie studio ruimte. Daar is het fotograferen van modellen begonnen. Met vallen en opstaan, maar met mooie resultaten. Echter na 2 jaar had de gemeente andere plannen met de school en moesten we onze studioruimte opgeven. De jaren daarna bleef een beetje onstabiel qua studio ruimte. Eerst in een antikraakpand en daarna boven een IT bedrijf, maar niets was voor langere periode. 

Daarna verdween de camera in de kast voor een lange periode. Had een vaste baan gevonden en was verhuisd naar de bruisende stad Groningen. Daar heb ik een aantal jaren gewoond. In 1998 ben ik met mijn vrouw naar de provincie Zeeland verhuisd. Twee jaar later werd onze zoon geboren en dat was meteen aanleiding om de camera er weer eens bij te pakken. In eerste instantie nog gewoon met de spiegelreflex die al die jaren nog steeds in de tas had gezeten. Aangezien toen het digitale tijdperk net een beetje in opkomst was, heb ik toen een klein pocket cameraatje aangeschaft en mijn eerste stappen gezet met dit nieuwe medium. Dat was wel erg handig om meteen het resultaat te kunnen zien, en het koste geen film, dus schieten maar.

Eind 2015 was ik samen met nog 2 fotografen opnieuw opzoek naar een geschikte studio ruimte. Na veel zoeken is het gelukt om in Middelburg een studio ruimte te vinden. Opnieuw in een schoolgebouw. Eind 2015 heb ik daar een eerste test shoot gehouden en ik moet zeggen het ziet er veel belovend uit. Mijn mede fotograaf is nog maar pas begonnen met het fotograferen van modellen en voor hem is dit een prachtige kans om veel ervaring op te doen. Mij geeft deze studio veel ruimte om verschillende thema's te gaan uitwerken. Dus mocht je een leuk idee hebben, laat het maar horen en wie weet kunnen we het realiseren.